Ethos spoznaje u evropskoj i indijskoj filosofiji

S korica:

Spis Ethos spoznaje u indijskoj i u evropskoj filosofiji sadrži Veljačićeve misli o principu ethosa saznanja, koji je on sam naznačio na kraju svoje knjige Razmeđa azijskih filozofija kao temu koja se nadovezuje na tezu da »postoji filosofija koja se ne da misliti ako se s njom u skladu ne živi«. No, ovde nije samo reč o tome da bi filozof trebalo da upražnjava ono što zastupa kao teorijsko stanovište (svojstvo retko i u filozofa i u ne-filozofa), nego Veljačić u ovom istraživanju pokušava da ukaže na misaonu nit koja povezuje jedan deo zapadne i istočne filozofske tradicije, konkretno Sokrata, stoike, srodne škole helenističke filozofije, Kanta i Jaspersa među novovekovnim misliocima, sa pojedinim indijskim filozofijama upanišadama, djainizmom i budizmom i novijom indijskom misli Vivekanande, Tagore, Aurobinde, Radakrišnana, Gandija, Muhameda Ikbala.

Ovim delom je pokušao da pomogne obnovu jednog filozofskog stanovišta u kome su etika i epistemologija tvorile jedan jedinstveni logos i u kome nije bilo mesta znanju shvaćenom kao sredstvo za bilo koji cilj.